Thuiskomen in het donkerste licht

Over hoop, zachtheid en decemberdagen

Soms lijkt het alsof de dagen steeds korter worden – niet alleen qua licht, maar ook in wat je aankunt. December vraagt veel: aandacht, organisatie, geven, herinneren. Maar ergens in die drukte gloeit iets zachts. Een verlangen naar thuiskomen. Niet per se naar een plek, maar naar een gevoel: mogen zijn wie je bent, zonder opsmuk. Mindfulness helpt je dat terug te vinden, juist in de donkere tijd. Niet door je terug te trekken, maar door aanwezig te blijven – midden in wat het leven je nu laat voelen.

De stilte onder het lawaai

In december is het vaak vol: geluiden, afspraken, indrukken. Maar onder die ruis leeft een stilte die je kunt aanraken. Een ademhaling die kalm blijft. Een moment waarop je je hand even op je borst legt en voelt: ik ben hier nog. Die stilte is niet de afwezigheid van geluid, maar de aanwezigheid van jezelf. Mindfulness nodigt je uit om daar te beginnen. In plaats van te vluchten of te versnellen, keer je terug naar je lichaam. Naar je adem. Naar de plek waar rust geen prestatie is, maar een herinnering.

Zachtheid is geen zwakte

We leven in een cultuur waarin doorgaan wordt geprezen, ook als je moe bent. Maar wat als zachtheid je kracht is? Wat als thuiskomen begint bij vriendelijk zijn voor jezelf? In plaats van jezelf op te jagen, kun je leren verzachten. Niet om op te geven, maar om te voelen wat er werkelijk speelt. Mindfulness is geen ontsnapping, maar een ontmoeting. Met je lijf. Met je vermoeidheid. Met je hoop. En met de vraag: wat heeft aandacht nodig?

In *De jongen, de mol, de vos en het paard* zegt de jongen: “Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?” En het paard antwoordt: “Help.” Die kwetsbaarheid is geen breuk – het is een brug. Een opening naar verbinding.

Het licht in jezelf

Als de dagen donker zijn, ga je vanzelf op zoek naar licht. Maar soms schijnt dat licht niet van buiten. Soms is het binnenin. In je stilte, je ademhaling, je herinnering aan wat je diep vanbinnen weet: ik hoef niets te bewijzen. Ik hoef er alleen maar te zijn. Thuiskomen betekent niet dat alles opgelost is. Het betekent dat je niet hoeft te vluchten. Dat je vrede sluit met wat er is – én met wat er niet is.

Weer leren ontvangen

Geven zit vaak in onze decemberreflex. Maar ontvangen is minstens zo helend. Kun je een compliment aannemen? Iemands blik verdragen die zegt: je mag er zijn? Mindfulness helpt je om niet alleen te geven, maar ook te ontvangen zonder je kleiner te maken. Zonder je te haasten naar de volgende taak. Gewoon blijven. Voelen. Zien wat er binnenkomt. En daar even mee zijn. Thuiskomen in het donkerste licht is geen moment, maar een beweging. Steeds weer. Adem voor adem.

Jezus zei: “Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.” Soms is thuiskomen precies dat: rust vinden in de uitnodiging om te zijn wie je bent.

Aandachtig leven

Mindful leven in december betekent niet dat je alles onder controle hebt. Het betekent dat je aanwezig bent in het niet-weten. Dat je durft te vertragen, ook als de wereld versnelt. In die vertraging gebeurt iets. Je voelt weer wat er toe doet. Je kijkt iemand aan en ziet: dit is het moment. Niet straks, maar nu. Niet perfect, maar echt.

Wat je aandacht geeft, groeit. En wat je liefdevol durft te ontvangen, brengt je thuis bij jezelf – precies daar waar je was gebleven.

Bezoek voor meer informatie ook onze kennisbank.