Waar het lichaam weet – midzomer als herinnering aan wie je bentnt
De zon staat hoog, het licht is op zijn piek. Midden in de zomer lijkt alles tot stilstand te komen. Toch gebeurt er iets in die ogenschijnlijke stilstand. Midzomer is geen pauze, maar een omkeerpunt. Een herinnering, diep in het lichaam, aan iets dat je misschien vergeten was: dat jij zelf een ritme bent. Een ritme van groei, bloei, loslaten en weer opnieuw beginnen.
Een oude herinnering in het lichaam
Midzomer nodigt je uit om te luisteren naar je lichaam. Niet met je hoofd, maar met je huid, je ademhaling, je voeten. In de warmte van de dag vertraagt alles. Alsof je lichaam zelf zegt: wees hier. Dit moment. Deze ademhaling. Deze aanraking van zonlicht op je huid. In de natuur lijkt er niets te gebeuren. Toch is midzomer het moment waarop de beweging al keert. Langzaam, onmerkbaar, glijdt het licht weer naar binnen. Niet als verlies, maar als voorbereiding. Deze stilstand is vruchtbaar. Stilte is nooit leeg – ze bevat alles wat nog moet ontstaan.
Herinneren wie je bent
Soms weet je lichaam iets voordat jij het met woorden kunt benoemen. In mindfulness wordt dit vaak aangeduid als ‘belichaamde wijsheid’. Het lichaam liegt niet. Het draagt je geschiedenis, je verlangens, je vermoeidheid en je hoop. Midzomer is het perfecte moment om je opnieuw af te stemmen. Op wat je nodig hebt. Op wat je mag loslaten. En op wat zich stilaan in jou wil ontvouwen. De Ierse dichter John O’Donohue schreef: *’May you experience each day as a sacred gift woven around the heart of wonder.’* Zo kun je ook naar midzomer kijken. Als een geheiligd moment, waarin alles er al is – zonder dat je iets hoeft te doen. Alleen maar zijn. Alleen maar aanwezig zijn bij het licht, bij je ademhaling, bij jezelf.
Een ritueel van aanwezigheid
Waarom zou je midzomer niet vieren als een innerlijk feest? Geen groot spektakel, maar een klein ritueel van aandacht. Een wandeling op blote voeten. Een stilte-oefening bij zonsopgang. Een ademhalingsoefening in het gras. Of gewoon even niets – behalve bewust aanwezig zijn in het licht. Misschien herinner je je op zo’n zomermoment weer iets wat je lang vergeten was. Een gevoel van verbondenheid. Of eenvoud. Of vreugde zonder reden. Juist in die schijnbare leegte schuilt het volle leven. Midzomer als herinnering dat jij deel bent van iets groters – iets dat licht ademt, ritme kent, en jou zachtjes draagt.
Bezoek voor meer informatie ook onze kennisbank.